Boże Narodzenie to liturgia przeżywana w domu

Czy rzeczywiście został w nas już tylko apetyt na wigilijne potrawy? Naprawdę jesteśmy tacy małoduszni?

Myślę, że nie. Zależy nam wciąż na duchowości, na tym aby wielbić Boga, ale nie wiemy, jak to zrobić. A szkoda, bo wielbienie Boga ma charakter terapeutyczny. Jest nazywaniem dobra w naszym życiu. Nie wielbimy nigdy ogólnie, ale zawsze za coś. Nazwanie tego dobra wytrąca nas z małoduszności, w której trzyma nas codzienność. Chroni przed neurotycznym porównywaniem się z innymi, które prowadzi do zazdrości lub pychy. Sprawia, że dobro w życiu staje się trwałe, a nie pozorne.

Zobacz też: Wesołych Świąt Bożego Narodzenia

Co jeszcze uzmysławiają nam święta Bożego Narodzenia?

Naszą tęsknotę za obecnością. Bóg wie, że potrzebujemy kogoś, kto będzie przy nas w sposób wystarczający. Owszem, śbudujemy relacje z ludźmi po to, aby doświadczyć obecności, ale nawet przy najlepszych, najbardziej zdrowych, dojrzałych relacjach pojawia się ciągle tęsknota za czymś więcej. Na tę tęsknotę odpowiada Bóg. On sam stworzył nas jako spragnionych tej bliskości i daje drugiego człowieka, ale także daje nam siebie. W te święta w sposób szczególny.

Nie sądzi Ojciec, że podczas świąt łatwo popaść w sentymentalizm?

Absolutnie nie chodzi tu o sentymenty, choć te święta skłaniają nas do bycia sentymentalnymi. Składa się na to kilka rzeczy. Po pierwsze, świętujemy narodzenie dziecka. Człowiek lubi uczestniczyć w doświadczeniach, które są radosne. To takie ludzkie, sympatyczne: pieluszki, kwilenie dziecka. To pewien atawizm, widzimy w tym wszystkim siebie. Poza tym to święta bardzo rodzinne. W Boże Narodzenie liturgia przeżywana jest w dużej mierze w domu. To kolacja wigilijna, podczas której czytamy Pismo Święte. To także inne elementy: dzielenie się opłatkiem, śpiewanie kolęd...

Xały wywiad przeczytasz na stronach Głosu Wielkopolskiego

Najważniejsze informacje z Poznania - zamów nasz newsletter